Broeders en Zusters, zo luidt de titel van deze foto, waarmee Bart Siebelink categoriewinnaar werd in de eerste editie van Nederlands grootste natuurfotowedstrijd De Groene Camera. Een actuele plaat, omdat april dé maand is waarin hij kan worden gemaakt. Dan zijn er immers dikkoppen van de bruine kikker. Maar het is wel van belang om eerst wat meer af te weten van het onderwerp. Daarom volgt hier Barts verhaal achter deze winnende plaat.

6 x 4 Centimeter

'Met blijdschap geven wij kennis van de geboorte van ettelijke honderden dikkopjes uit de drilklompen in onze tuinvijver. Nog paar een paar dagen oud. Wat je op deze foto ziet, meet in werkelijkheid slechts zes bij vier centimeter. De larfjes verdringen elkaar in de crèche om een plekje aan de waterspiegel. Eigenlijk best vreemd, want ze hebben een dikke zes kuub water ter beschikking. Plek zat, zou je denken, maar nee, allemaal op een kluitje. Het lijken wel mensen.'

Witte bolletjes

'Toch is het ergens wel logisch dat ze zo dicht bij elkaar blijven. Een deel van het kikkerdril is namelijk niet uitgekomen en bevatte witte in plaats van zwarte bolletjes. Die zijn beschimmeld en ten dode opgeschreven. Maar dragen als voedselbron evengoed nog bij aan de ontwikkeling van hun talrijke broertjes en zusjes die het wel tot donderkopje hebben gebracht. Vandaar dat de meute zich de eerste weken concentreert rondom het macabere buffet.'





Multiracialiteit

'Heb je wel eens goed naar kikkervisjes gekeken? Dan weet je vast wel dat die op het eerste gezicht allemaal antracietgrijs zijn. Maar deze piepjonge larfjes blijken bij fel licht (middagzonnetje) heel verschillend te zijn van kleur. Je hebt roodhuiden, leemkleurigen, mosgroenen en alles wat daartussen zit. Kortom: een bonte multiracialiteit. Hoe zou dat komen? Verschillende vaders? Je zou het haast denken. Volwassen bruine kikkers kunnen immers ook onderling behoorlijk verschillen van tint. Ware het niet dat drie dagen na het maken van deze foto de grootste kleurverschillen waren verdwenen als sneeuw voor de zon. Het lijkt er dus eerder op dat de huidskleur tijdens de ontwikkeling van deze jonge beestjes variëert met de fase waarin de pigmentvorming zich bevindt.'

Bling-bling

'Zie je ook die gouden spikkeltjes bij sommige exemplaren? Dat zijn de snelste groeiers. Die kunnen al pronken met bling-bling. Het lijken wel mensen, maar dat had ik al gezegd. De achterblijvertjes herken je aan die boomvormige uitgroeisels, de kieuwen. Hoeveel tel je er op deze foto? Ik kom uit op een stuk of twaalf. Die kieuwen zullen trouwens snel verdwijnen, zodra de beestjes krachtig genoeg zijn om via hun longen te ademen en naar lucht te happen. Parelvormige belletjes veroorzakend met hun gespartel. Het lijkt wel gezongen muzieknoten, ontsnapt uit hun pruillipjes.'

Rollade

'Laatste punt van aandacht: heb je al gelet op die buikjes? Daar zie je een soort gedraaide rollade doorheen schijnen, de darm. Bij iedereen goedgevuld. Voedsel in overvloed, dat wordt nog oppassen voor overgewicht. Het lijken wel… afijn, mijn verhaal wordt eentonig.
Toch staat dit gezelschap een keiharde waarheid te wachten. Want het leven is voor hen niet alleen eten, maar vooral ook gegeten worden. Wist u dat er hooguit maar één op de honderd het schoppen tot volwassen bruine kikker. Genoeg om vader en moederkikker te vervangen en de populatie daarmee op sterkte te houden. De rest verdwijnt vroeg of laat in de bek van andere dieren. Die moeten toch ook leven, nietwaar?'

Technische aspecten

De foto is gemaakt met een Nikon D800 en Nikkor 105mm macro-objectief. De sluitertijd bedroeg 1/250 sec bij f5 en ISO 800. Ook heb ik ingeflitst om zeker te zijn van voldoende licht om de kleurverschillen tussen de kikkervisjes goed tot uiting te laten komen. Aanvankelijk stoorde ik mij aan de luchtbelletjes. Ik had deze namelijk niet ingecalculeerd en probeerde ze zelfs nog te ontwijken. Maar na een paar opnamen liet ik dat streven los, omdat ik inzag dat die belletjes juist een verrijking waren.

Groene Camera

De Groene Camera is in het leven geroepen als voortzetting van de recentelijk opgeheven categorie Natuur en Milieu van Nederlands meest pretentieuze fotojournalistieke wedstrijd de Zilveren Camera. De organisatoren zijn Pixfactory en Natuurfoto Magazine.

De jury zei over deze foto: “Fascinerend beeld, inhoudelijk zowel als vorm. Een beeld boordevol leven, maar toch in rust. Met ook een bepaalde spanning in zich, alsof ze bij het minste geluid plots uiteen zouden zwemmen. Daarnaast bijzondere kleurschakeringen met de pasteltinten.” Voor de overige uitslagen en juryrapporten klik hier.

Expositie Rotterdam

De winnende foto’ zijn van 1 april t/m 25 juni te zien in de expositie Natuurfotografie in de lage landen in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam.