De Italiaanse natuurfotowedstrijd Asferico heeft de uitslagen bekendgemaakt. Eindelijk eens geen overdaad aan foto’s met sneeuw en aan grote roofdieren. Ook geen overdreven experimentele beelden zoals we die zagen in de GDT competitie van afgelopen jaar. Kortom: gewoon veel goede foto’s!
Van de bijna 10.000 inzendingen, viel het werk van maar liefst zes Nederlanders in de prijzen: Johan van de Watering en Gerard Leeuw  (beide met twee foto’s), Wendy Kreeftenberg,  Han Bouwmeester, Edwin Giesbers en Bart Siebelink (alle met één foto). Asferico blijkt, gezien de overige winnaars, vooral populair bij fotografen uit Spanje en Italië.

In dit artikel bespreken Bart en Edo de uitslag. Alle genoemde foto’s zijn te zien op Asferico international Nature Photography Competeition 2013 results.

Johan van de Watering. Edo: 'Mooi voorbeeld van leren kijken en dingen zien waar anderen aan voorbij lopen. Riet in de sneeuw gefotografeerd als hoge bomen in de taiga.' Bart: 'Of dichter bij huis: als de belofte van een nieuwe dag.'

De acht categorieën (landschap, onderwater, vogels, zoogdieren, andere dieren, planten en schimmels, compositie en vormen en dierportretten) zijn erg traditioneel maar de uitslagen zijn best vernieuwend. Edo: “Wel jammer dat de landschapsfoto’s blijven uitblinken in saaiheid: steeds weer bergen en water in mooi licht… deze beelden zijn al decennia lang hetzelfde. Het kan mij niet meer raken.'

 
Javier Tur Riera (Spain) Fire on the mountain. Edo: 'Mooi maar saai en cliché: waterval met lange sluitertijd in perfecte compositie.'

Edo: 'De categorie ‘onder water’ is verassend en gewoon erg goed. Een uitschieter is de koraalduivel die onder een school kleine visjes door zwemt, gefotografeerd door Luis Javier Sandoval uit Mexico.'
Bart: 'Ook vernieuwend binnen deze, doorgaans blauwe, categorie is de sepia-kleurige foto van de Italiaan Manuel Plaickner met de serene, mysterieuze blik van…een sepia.'
Edo: 'Eigenlijk vraag ik me af waarom het weer de roofdieren (haaien) moeten zijn die als beste worden gewaardeerd.”

Bart: “Bij de zoogdieren doet ‘dier in landschap’ het erg goed. Exemplarisch is dan ook de winnaar ‘The Meeting’ van de Engelsman Richard Packwood die ‘s werelds grootste landdier, de olifant, toont in al zijn nietigheid. Twee exemplaren staan op een droge landtong omgeven door een eindeloze plas water waaruit kale bomen steken. Het contact tussen de twee olifanten geeft de foto een dimensie van troost en hoop. Dat spreekt veel mensen aan, zeker in deze barre tijden voor de mondiale natuur en voor de westerse economie.'

De ontmoeting. Richard Packwood.

Bart: 'Qua vernieuwing springt bij deze categorie de kangoeroe van Gary Steer (Australië) eruit. Het povere licht, de mist en de ruis verhullen vrijwel alle details, waardoor de indruk ontstaat dat het beeld een overblijfsel is uit vervlogen tijden. De gelijkenis dringt zich op met afbeeldingen van de prehistorische reuzenluiaard. Het lijkt wel alsof Steer je er weer even aan herinnert hoe onze aarde er ook alweer uitzag voordat de mens ten tonele verscheen.”


Gary Steer (Australië). Bart: 'De gelijkenis dringt zich op met afbeeldingen van de prehistorische reuzenluiaard'

Edo: “Bij de categorie ‘vogels’ komt vooral het gedrag wat meer tot uiting, wat mij persoonlijk erg aanspreekt. De ‘andere dieren’ zijn echter nogal statisch gefotografeerd. Johan van de Watering is de enige Nederlandse winnaar met een fraaie libelle. Voor mij is de kameleon van Francisco Mingorance Gutiérrez (Spanje) de beste uit de serie. Die mag bij mij zo aan de muur.”

Francisco Mingorance Gutiérrez (Spain). Edo: 'Deze mag bij mij zo aan de muur!'

Bart: “Toch vraag ik me wel af of deze foto in scène is gezet. De achtergrond lijkt mij de bast van een plataan. Ik vind het niet zo waarschijnlijk dat daar open en bloot een kameleon tegenaan loopt. Die zitten meestal in dichtere vegetaties. Daarom vind ik ook die foto van de diamantrugratelslang van Bence Maté (Hongarije) dubieus. Dat dier is duidelijk uit zijn tent gelokt en neemt een afweerhouding aan. Als fotograaf ben je de regisseur over je eigen beeld, dus kan je ervoor kiezen dit in scène te zetten. Maar wees er open over!”

Edo: 'Bij ‘planten en schimmels’ veel fraaie bomen in verassende composities. We lijken hier eindelijk verlost van de ‘scherp bloemetje in vage achtergrond met tegenlicht’ beelden a la Sandra Bartocha. Met alle respect voor haar prachtige foto’s; de vele fotografen die Sandra Bartocha kopieren zijn dit jaar duidelijk niet succesvol.”

Bart: “De dromerige foto van Valter Binotto van een bloem die lijkt te baden in een overweldigende massa bokeh-bubbels, komt anders aardig dicht in de buurt van de Bartocha-stijl. Ik mag dat type foto's overigens wel. Ook al meen ik ook een tegenbeweging te zien naar totale scherptediepte. De foto van Antonio Forma (Italië) is daar een voorbeeld van, evenals mijn eigen foto. En ultiem vind ik de impressionistische bosfoto van Peter Cairns (Engeland). Dat is één van mijn persoonlijke favorieten van deze hele wedstrijd.”

Peter Carns (UK) Bart: 'Ultiem!'

Bomen voor rotswand. Bart Siebelink.

Edo: “Bij de laatste categorie, de ‘dierportretten’, mis ik echt de vernieuwing. Een leeuw die je aankijkt, een strandlopertje op het wad en een nieuwsgierige vos in de sneeuw; ik heb het al heel vaak voorbij zien komen! Waar blijven de vissen en insectenportretten?”

Walter Barthelemi (France). Portret van een vos. Edo: 'Waar heb ik dit eerder gezien?'

 
Wendy Kreftenberg (Netherlands). Edo: 'Oh ja, hier. Deze heeft z’n oogjes dicht (lief!).'