» Nieuw: labels voor eerlijke natuurfotografie
» Doe de zelftest: wat voor natuurfotograaf ben jij?

foto: Wouter Vroom


Meer artikelen uit ons Blog:

Reizen & Workshops:
Rode oortjes bij Z-Afrikaanse bloem


Techniek:
Zoet, zacht en zuiver; de kracht van High-Key


Actueel:
Onze favoriete foto's van 2018


Hoe is deze foto gemaakt:
Barts' winnende kikkervisjesfoto


Opinie:
Doorbreek je glazen plafond!


Abonneer u op updates..

Spiegel-reflex

De bronst van het edelhert trekt de laatste jaren zoveel spotters en fotografen dat het particulier gerunde Nationaal Park de Hoge Veluwe er een substantiële bron van inkomsten aan heeft. Auto aan auto, statief aan statief, telekanon aan telekanon; het is daar vanaf eind augustus tot november een drukte van belang.

Maar Wouter Vroom heeft daar geen nummertje hoeven trekken om dit kwieke roedel hinden te vereeuwigen. Hij ontmoette ze afgelopen mei al in het Kroondomein bij het Veluwse dorp Hoog Soeren. “Verspreid langs het bospad stonden deze hinden te grazen, zonder dat ze mij in de gaten hadden toen ik kwam aangewandeld. Na een tijdje kregen ze argwaan, mogelijk hebben ze mij geroken of schrokken ze op van het klappen van de spiegel in mijn camera. Hoe dan ook gingen ze op een drafje enkele tientallen meters verderop eten.”

Ik waardeer Wouter om zijn eerlijkheid. Hij is zo ruiterlijk om te erkennen dat hij wellicht wat verstoring teweeg heeft gebracht. Saillant detail is het witte sliertje uit de bek van de voorste hinde. Of het nou speeksel is of een grassprietje, laat ik graag in het midden. Waar het om gaat is dat het de haast van het dier goed illustreert. Is die verstoring erg? Acht, het valt wel mee. Als prooidieren zijn herten gewend om snel de ‘hoeven’ te moeten nemen, al is dat in Nederland allang niet meer voor de wolf.

Let u ook eens op het achterwerk van de hinden. Met behulp van speciale spiertjes kunnen de dieren de witte haartjes op dat lichaamsdeel overeind zetten. De opvallende lichte vlek die daardoor wordt gevormd heet een spiegel en heeft een sterke signaalfunctie. Dat gebeurt zo volautomatisch dat je gerust kan spreken van een spiegel-reflex.

Het meest fijne aan deze foto vind ik de manier waarop hij is gemaakt. Wouter Vroom: “Door de keuze voor een lange sluitertijd (ook ingegeven door de slechte ISO-prestaties van mijn camera) en door de camera mee te trekken met de voortgang van de dieren, is er beweging en dynamiek in de foto gekomen.” Kijk, als je in een paar seconden tijd dat soort afwegingen kan maken, hoef je niet te wachten op de hertenbronst voor bijzondere foto’s.

 Bart Siebelink

[servicetekst]

Elke maand bespreekt Bart Siebelink van het Centrum Voor Natuurfotografie in deze rubriek een lezersfoto. Wilt u meedoen? Dan kan u uw foto uploaden naar:

http://www.centrumvoornatuurfotografie.nl/refdag/

 

 



Oudere artikelen 'Een frisse kijk':

Een frisse kijk:
Fotografeer niet wat je ziet, maar wat je voelt


Een frisse kijk:
De eeuwige fotojacht


Een frisse kijk:
Kruip in de huid van...


Een frisse kijk:
De vos als klassieke filmster


Een frisse kijk:
Beeldrijm


Een frisse kijk:
Natuurfotografie, waar gaat het heen?


Een frisse kijk:
Bart Siebelink wint met twee foto's in GDT


Een frisse kijk:
Persoonlijk leertraject: Wat kun je ermee?


Een frisse kijk:
Wist u dat...


Een frisse kijk:
Echte dames, allemaal


Een frisse kijk:
Troetelvosjes of kippendieven in de dop?


Een frisse kijk:
Op zoek naar Homo naturaphotographiens


Een frisse kijk:
Waar zijn de stippen gebleven?


Een frisse kijk:
Onthullen met de camera


Een frisse kijk:
Conceptuele technieken, wat zijn dat?


Een frisse kijk:
Kritische kijk op BBC Wildlife-Phtographer-expo


Een frisse kijk:
Natuurfotograaf: een droomberoep?
©entrum voor natuurfotografie